Eylül ayında en az 157 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi. İSİG Meclisinin Eylül ayı iş cinayetlerine ait açıklaması özetle şöyledir:
“• Ocak ayında en az 144, Şubat ayında en az 128, Mart ayında en az 130, Nisan ayında en az 189, Mayıs ayında en az 169, Haziran ayında en az 151 işçi, Temmuz ayında en az 201, Ağustos ayında en az 181 ve Eylül ayında en az 157 olmak üzere; Türkiye’de 2018 yılının ilk sekiz ayında en az 1450 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi…
- 157 emekçinin 143’ü ücretli (işçi ve memur), 16’sı kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor…
- Ölenlerin 10’u kadın işçi, 147’si erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tarım, madencilik, ticaret, metal ve sağlık işkollarında gerçekleşti…
- 4’ü 14 yaş ve altında olmak üzere 8 çocuk işçi can verdi. Çocuk işçi cinayetleri tarım, kimya, metal ve inşaat işkollarında gerçekleşti…
- 9 mülteci/göçmen işçi yaşamını yitirdi. Mülteci/göçmen işçilerin 6’sı Afgan, 1’i İranlı, 1’i Rus ve 1’i Suriyeli…
- Ölümler en çok inşaat, tarım, taşımacılık, madencilik, ticaret/büro, metal, belediye/genel işler ve enerji işkollarında gerçekleşti. Bu ay tarımda ölenlerin en az yüzde 74’ü ücretli. Yüzde 26’sını oluşturan çiftçi ölümlerinin ise bir kısmının başkasının tarlasını işleme ya da çobanlık vasıtasıyla ücretli olarak değerlendirilmesi gerektiğinin altını çizmekle beraber net olarak bir oran veremiyoruz. Bu ay inşaatta ölenlerin toplam iş cinayetlerindeki oranı yüzde 24. Ancak yapı işleri olarak incelediğimizde bu oran yüzde 29’a çıkıyor…
- En fazla ölüm nedeni ezilme/göçük, trafik/servis kazası, yüksekten düşme ve elektrik çarpması. Özellikle çok düşük maliyetle önlem alınarak iş cinayetlerinin önlenebileceği elektrik çarpması nedenli ölümlerin ilk sıralara çıkması dikkat çekici…
- Ölenlerin 4’ü (yüzde 2,54) sendikalı işçi, 153 işçi ise (yüzde 97,46) sendikasız. Sendikalı işçiler tekstil, metal ve belediye işkolunda çalışıyordu. Diğer yandan ölen başka sendikalı işçiler de olabilir. Ancak kâğıt üzerinde olan sendikal üyeliklerinin gerçek bir örgütlülük olmaması ve birçok sendikanın ölen üyelerini sahiplenmemesi sonucu net bir bilgi verme şansımız olmadığını da belirtelim. Bu durum özellikle kamu çalışanı/memur sendikaları açısından daha da tespit edemediğimiz bir husus…” İSİG Meclisi
emek.org.tr