BERFO ANA… 21 Şubat 2013 O’nu kaybettik. Cemil Kırbayır’ ın 105 yaşındaki annesi. Cemil Kırbayır 12 Eylül döneminde işkence edildikten sonra kaybedilen saygın bir direnişçi. Bir devrimci. Koskoca halkın gözü önünde ufacık bir Kars şehrinde nereye gömüldüğü belli değil… Diyorlar!
İşkenceciler biliyor olmalı oysa. Devlet biliyor olmalı. Berfo Ana devletten oğlunun mezar yerini istedi. Aslında hiçbir şeyin istenmeyeceği bir yerden istedi oğlunun mezar yerini. O’nu kaybedenlerden. İnsanlık suçu işlemiş verir mi kendini ele?
Oğlunun bedenine işkence edilerek, üstelik kemiklerini de saklayarak yıllarca Berfo Anaya zulüm edildi. Hem de 105 yaşına bakmadan.
Bu nasıl bir kindir? Kimin ve neyin kinidir? Yıllarca süren bu zulümden kim sorumludur? Devlet ve işkencecileri değil mi?
Başbakan R.T. Erdoğan ve hükümeti Berfo Ana’ya bu konuda söz verdiler. Sonuç… Berfo Ana’nın umutlarıyla oynadılar. İşkencecilerin yargılanmasını engellediler. Mezar yerinin bulunmasını istemediler.
İnsanlık tarihi önünde, halkın önünde onlar sorumludur.
Sadece onlar mı? Cemil’in arkadaşları, yoldaşları ve Berfo ananın yanında olan bizler de sorumlu değil miyiz?
Berfo Ana’ya yapılan zulmü engelleyemedik. Onunla beraber bize, kendimize de yapılan zulme yeterince ses çıkaramadık.
Berfo Ana’nın istediği Cemil’in mezar yeriydi, kemikleriydi… Yakınları ve arkadaşları olarak bizler iyi çalışsaydık onun mezarı yerini de kemiklerini de bulurduk…
Cemi’lin inandığı adaletten uzak kaldık… Yapamadık… Berfo Ana’ya zulmedilmesini engelleyemedik…
Tarih önünde, halkımızın önünde en çok da Berfo Ana’nın önünde başımız öne eğiktir.
Evet, başımız öne düşmüştür, Kapalı gözlerimiz utangaç, yere bakıyor. Nasıl çözülür bilmem… Boğazımız düğüm düğüm… Ah be anacığım ah be…
Emek.org.tr