Bakırköy Belediyesi’ne bağlı BYUAŞ işletmesinde greve çıkan kadın işçiler bir mesaj yayınladı. Mesajı olduğu gibi paylaşıyoruz:
Biz işçiyiz. Bakırköy Belediyesi’nde taşeron şirkete bağlı olarak kreşlerde, kız yurdunda, havuzda, spor salonlarında, dershanede temizlik işlerini yaparız. Yurttaki kız öğrencilerin odalarını temizler banyolarını, tuvaletlerini siler süpürürüz. Kreşlerdeki çocukları kendi çocuklarımız gibi sever, yemeklerini yedirir, tuvaletlerini yaptırır, uyurken masallar okuruz.
Her birimiz evli barklı, çoluk çocuk sahibi insanlarız. İstanbul’da yaşamak, bir maaşla geçinmek çok zordur siz de bilirsiniz. Asgari ücret 900 lira, en ucuz ev kirası 750 liradır. Çocuklarımız büyüyüp, dershaneye, üniversiteye gitmeye başlayınca eskiden yeten maaşımız yetmez oldu. Mecbur kaldık iş aramaya. Belediyede bulduk, dedik ‘iyidir’, ‘saati bellidir’, ‘hafta sonu tatili vardır’, ‘servisi vardır.’
Taşeron işlerde çalışmak zordur, bilmezsiniz patron kim, işveren kim? Kim müdür, kim amir? Hizmeti halk için üretiriz, belediyenin bütçesi halkın vergileriyle oluşur ama herkes patrondur. Azarlar, aşağılar, küçümser, yaptığın işi beğenmezler. Servislerde en arkada oturturlar, ön taraflar memurlarınmış sonradan öğrendik. Her yıl ihale yaparlar, sözleşmeler yenilenir. Uykularımız kaçar, ya işsiz kalırsak, ya patron bizimle çalışmak istemezse diye. Korkar, susar çaresizce kaderimize razı geliriz. Geçen seneydi hiç unutmayız ihalelerin zamanı hepten kısaldı; 2 aylık, 3 aylık, sözleşmeler yaptılar. Mart, Nisan, Mayıs 2014’te maaşlarımızı tam 3 ay vermediler, sigortalarımızı yatırmadılar. Korktuk, dedik ‘bizi atacaklar, sesimizi çıkarmayalım elbet düzelir, yönetim yenidir, işi öğreniyordur.’ Sonra maaşlarımız yatmaya başladı bir de baktık, 1.500 lira olan maaşımız 1.050 liraya düşmüş. 3 ay maaş alamadan çalıştığımızda her yere borçlanmıştık, kredi çekmiş, kredi kartlarına yüklenmiştik. Nasıl olsa düzelir dedik, daha da kötü olduk. İnsan içine çıkamadık.
Toplandık bir araya geldik, bu paraya bu pis iş yapılmaz dedik. Sendika varmış biz de sendikalı olalım, sendika haklarımızı korusun istedik, anayasal hakkımız olduğunu öğrendik. 90 kişi bir günde sendikaya üye olduk. Sonra Çalışma Bakanlığı’ndan yetki geldi, toplu iş sözleşmesi yapabilirsiniz diye. 6-7 ay belediye başkanımız hiç masaya oturmadı, siz ne istiyorsunuz diye sormadı bile. Sonra işyeri temsilcisi arkadaşımızı işten attılar, korkutmak istediler, sesimizi kıstık biraz, bir de baktık ki Kurban Bayramı’nın arifesinde sözleşme bitmiş, işsiz kalmışız, tam 8 gün bekledik, yine sözleşme yaptılar, bu seferde yılbaşı akşamına kadar, yılbaşı akşamında sözleşmenin günü doldu hepimiz yeni yıla işsiz girdik, 1-2 gün sonra tekrar giriş yaptılar. Sonra havuzda çalışan 3 arkadaşımızı işten çıkardılar. Yetmezmiş gibi kadın sendika temsilcisi arkadaşımızı hayvan barınağına sürdüler, bizim hakkımızı aramasın diye.
Dedik ‘bu böyle gitmeyecek’, sendikadan öğrendik torba yasayla hükümetin adamları yeni yasa çıkarmış. Taşeron işçiler de sendikadan yararlanabilir, toplu iş sözleşmesi yapabilir, haklarını güvenceye alabilir demiş. Belediye başkanından tek isteğimiz iş güvenliği. Kurban Bayramında, yılbaşında olduğu gibi yine işsiz kalmak istemiyoruz, o günleri yeniden yaşatmasınlar bize. Maaşlarımızı düşürmesinler, bizi korkutmasınlar, gururumuzla oynamasınlar. Evlerimize ihtarname gönderip küçük düşürmesinler. Bizler çocuk değiliz, hepimizin aklı fikri var. Kimse bizi kandıramaz, ne için greve çıktığımızı, biz de belediye başkanı da, başkan yardımcıları da, müdürler de çok iyi bilirler. Bizim tek derdimiz, ekmeğimizi alın terimizin karşılığını almaktır, küçük hesaplarla işimiz olmaz. Bize iftira atmasınlar, yeter artık gururumuzla oynamasınlar.
Halen Grevde bulunan KADIN İŞÇİLER