Amacı
İş kazaları ve meslek hastalıklarının önlenebilir olduğuna dikkat çeken, bunun için öncelikle sermaye/işverenler ve devlet üzerinde bir kamuoyu baskısı oluşturmaktır. Elbette örgütlü emek güçlerinin duyarlı ve etkili olma anlamında, kurumsal sorumluluk ve görevler çerçevesinde hareket etmesini sağlamak da bu amacın önemli bir parçasıdır.
Güvensiz-düzensiz çalışma koşulları/ortamı ile iş kazaları-meslek hastalıkları arasındaki ilişki, bu anlamda bir eksen oluşturmaktadır. Başka bir deyişle ‘çalışırken nasıl ve neden hastalandığımıza, yaralandığımıza ve öldüğümüze dikkat çeken, önlemlerini tartıştıran ve aldırmaya çalışan; işçileri ve kayıp yakınlarını, aynı zamanda olguyla bağlantılı kurumsal emek taraflarını bir günlük faaliyetlerle bir araya getirmeyi ve aralarındaki dayanışmayı artırmayı amaçlayan bir gündür.
28 NİSAN – Dünya İş Cinayetlerinde Ölenleri Anma/Yas Günü nün Tarihçesi:
1984 yılında Kanada Kamu Çalışanları Sendikası (CUPE) inisiyatifi ile önce sendika bazında Yas Günü olarak hayata geçirildi. Kanada Sendikalar Konfederasyonu bir sonraki yıl, 28 Nisan gününü ‘Ulusal Yas Günü’ ilan etti. Kanada’da 28 Şubat 1914’de İş Kazalarının işveren tarafından tazmininin, yani iş kazalarındaki işveren sorumluluğunun hukuken tescil edildiği gün olması, bu günün seçilmesinde etkili olmuştur. Kanada sendikalarının bu Yas Günü’nü fiilen yedincisini kutladıkları 1991 senesinde, Kanada devleti de bu günü resmi ‘Yas Günü’ ilan etti.
Bundan sonra pek çok ülkede, genellikle sendikaların önderliğinde 28 Nisan günü resmi ‘Çalışma Kurbanlarını / İş kazası-meslek hastalığı kurbanlarını anma günü’ olarak kutlanmaya ve bu ülkelerin parlamentolarında da resmi ‘Yas Günü’ olarak kabul edilmeye başlandı.
2001 yılında Uluslararası Çalışma Örgütü tarafından “Dünya Çalışma Güvenliği ve Sağlığı Günü” ilan edildi.
Bundan önce‘Yas Günü’ olarak ABD (1989) ve İngiltere’de(1992) kabul edilmiş, 2011 yılında da Arjantin, Belçika, Bermuda, Brezilya, Danimarka, Dominik Cumhuriyeti, Lüksemburg, İspanya,Japonya, Zambia, Ukrayna, Moldavya, Malawi, Panama, Peru, Portekiz, Tayland ve Tayvan’da kabul edilmiştir.
Bangladeş, Filistin, Malezya, Benin, Çek Cumhuriyeti, Finlandiya, Macaristan, Malta, Nepal, Yeni Zelanda, Romanya, Singapur. Gibi ülkelerde anmalar yapılmakta ve devletin resmi kabülünü sağlamak için çalışmalar sürdürülmektedir.
Sorunun özünde bir sistem sorunu olduğunu, kapitalizmin kar hırsı dürtüsüyle insan yaşamını hiçe saydığı gerçeğinin bilincinde olunarak, çalışma yaşamında “işçi sağlığı ve iş güvenliği” mücadelesini yükseltmeliyiz.
Ölenleri an, Kalanlar için mücadele et!
Çalışırken Ölenleri Hatırlıyor musun?
İş kazası, doğal olmayan bir afettir!
İşverenler, işledikleri çalışma suçlarından cezasız kalmamalı!
İşverenlerin işçi sağlığı iş güvenliği önlemlerinden tasarruf etmesi insanlık suçudur!
İşçi sağlığı iş güvenliğinden tasarruf etmek başkasının hayatını bile bile tehlikeye atmaktır!
Güvenli iş, ayrıcalık değil haktır!
Hayatımızı kazanırken, kaybetmek istemiyoruz!
(*) İstanbul İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi yayınlarından ve 28 Nisan 2012 Petrol-İş toplantısından yararlanılmıştır.
0 yorumlar